CUT
MB
ซ้อนกลกามเทพ
#ซ้อนกลมบ
เรานั่งดื่มกันมาได้ซักพักแล้ว
และผมก็รู้สึกได้ว่าแบมเองก็เริ่มเมา ไม่ใช่สิ
เเบมน่ะ เมาเเล้ว เเละตอนนี้กำลังเมาหนักมากด้วย
แบมแบมหน้าแดงจัด ตาเยิ้มเหมือนมีขนมหวานอยู่ในนัยน์ตา ในขณะที่แอลกอฮอล์กลับทำให้ผมพลุ่งพล่านเหมือนสัตว์ป่า
หิวกระหายบางอย่างที่อยู่ตรงหน้า เผลอตัวกัดย้ำปากตัวเองจนช้ำไปหมดเหมือนกำลังห้ามใจ
นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่แอลกอฮอล์นั้นถูกส่งเข้าปากแบมเหมือนดื่มน้ำหวาน
เขาดูผ่อนคลาย เริ่มพูดมากขึ้น พูดไปก็ยิ้มไปอย่างอารมณ์ พูดจาเจื้อยแจ้วน่ารัก
แก้มพองยุบขยับยามหมอนั่นหัวเราะคิกคัก
ในขณะที่ผมได้แต่กำแก้วไวน์แน่น
จดจ้องไปที่อีกฝ่ายอย่างจริงจัง ความในใจบางอย่างที่อัดอั้นมันเหมือนจะพุ่งออกมา
ยิ่งยามปากอวบอิ่มนั้นขยับขึ้นลงอยู่เบื้องหน้า ความคิดเลวร้ายมากมายที่แบมแบมถูกกระทำอยู่ใต้ร่างผมก็ผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ
ทันใดนั้น
ผมก็ร้อนขึ้นมา
รู้สึกราวกับอากาศมันร้อนขึ้นทั้งๆที่เครื่องปรับอากาศยังคงทำงาน
“ร้อนจังเนอะ”
แบมพูดเปรยขึ้น
เขาจรดไวน์ในแก้วกับริมฝีปาก แล้วค่อยๆกระดกมันลงคอช้าๆ บางส่วนหกเลยไหลเลอะลงมาตามปลายคางได้รูป
หมอนั่นไม่ได้สนใจเช็ดมันออกแต่ดันหัวเราะคิก เผยยิ้มหวานละมุนชวนใจสั่นแล้วลุกพรวดขึ้นมาดึงแขนผมไว้ด้วยท่าทางดุจนางพญา
เอนตัวซบอกผมเหมือนลูกนกตัวน้อยๆที่เปราะบางกลางลมฝน
“ตัวมาร์คร้อนจัง”
“แบม เมาแล้วนะ”
ผมตกใจ
เผลอกำแก้วไวน์ในมือแน่น ก่อนจะพยายามตั้งสติ เอื้อมมือไปวางมันบนโต๊ะ พยายามดันร่างอีกฝ่ายออก
ทั้งๆที่ในใจอยากกอดไว้ตลอดกาล
และผมก็แพ้
ร่างกายผมไม่อาจปฏิเสธสัมผัสนุ่มละมุนเหมือนลูกแมวนี้ได้
ลูกแมวแสนซนที่มีกลิ่นหอมหวานๆสดชื่นเหมือนเด็ก ผสมกับกลิ่นไวน์ที่ชวนมึนงง
“นี่”
อยู่ๆลูกแมวขี้เมาก็เงยหน้า ชะโงกมาใกล้กะทันหันจนผมช็อคแทบหยุดหายใจ
“คิดอะไรกับแบมใช่มะ”
เสียงนั่นแช่แข็งร่างกายของผมให้นิ่งตะลึง
อ่อนแรงเหมือนเทียนที่โดนเปลวไฟหลอมละลาย ชาเหน็บเหมือนโดนฟาดด้วยไม้เบสบอล
ดวงตากลมโตสีเข้มเหมือนมีดวงดาวซ่อนอยู่ภายในสบประสานกับผมนิ่งงัน
ปากที่มีกลิ่นไวน์ของแบมแบมอยู่ใกล้กับจมูกผมแค่คืบ
ใบหน้าผมร้อนฉ่า ลำคอแห้งผาก หิวโหยความหอมหวานจากริมฝีปากอมชมพูนั่น
ความต้องการที่ฝังลึกในจิตใจค่อยๆนำพาให้ร่างกายผมเดินทางไปสู้จุดที่ยากจะถอนตัว
“เงียบตลอด เป็นใบ้เหร-“
อุ๊บ!!!
และกว่าที่ผมจะรู้ตัว
ปากของผม ก็กำลังดูดกลืนไวน์หวานฉ่ำจากปากของแบมไปแล้ว!!!
หวาน
นุ่ม
อวบหยุ่นเหมือนวุ้นสีชมพู ผมสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกวัดภายในโพรงปากสีสวยอย่างล้ำลึก ดูดดึงกัดย้ำอย่างนุ่มนวลและเชื่องช้า
ใช้แขนกดท้ายทอยอีกฝ่ายให้แหงนรับสัมผัสจากผม
“อือออ”
แบมแบมครางยาว เริ่มลนลานได้สติเมื่อถูกช่วงชิงลมหายใจ เสียงครางอึกอักของแบมแบมทำให้ผมได้แต่ข่มใจถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย
ตากลมเบิกตามองผมนิ่งอึ้ง เม้มปากบวมเจ่อที่เลอะคราบไวน์
หน้าแดงก่ำไม่รู้ว่าเพร่ะฤทธิ์ไวน์หรือเพราะจูบผม
“ทำแบบนี้ มะ หมายความว่าไง-“
อุ๊บ
ไม่ทันที่เเบมเเบมจะได้พูดต่อ ผมก็กระโจนคร่อมแล้วก้มจูบอีก
กดปากหนักย้ำแรงดึงจนปากอิ่มห้อเลือด คนอะไรโง่เป็นบ้า จูบขนาดนี้ยังจะมาถามว่าหมายความว่ายังไง
แล้วถ้าผม…ทำต่อไปอีก แบมแบมจะเข้าใจรึเปล่า จะเข้าใจความหมายของมันรึเปล่า
“อ่า มาร์ค มันจั๊กจี้ คิคิ” แบมแบมหัวเราะคิกคัก
เมื่อผมก้มลงรั้งเสื้อเขาขึ้นไปกองเหนือยอดอกสีน้ำผึ้ง แลบลิ้นเลียตุ่มไตเม็ดสวยที่ชูชันท้าสายตา
เยาะเย้ยให้ผมเข้าครอบครองมันให้ยับเยิน
“เข้าใจยัง” ผมงึมงำถาม พูดทั้งที่ยังคาปาก
แบมแบมครางเสียงอ่อยงอแงเมื่อฟันของผมครูดผ่านเนื้อของเขาจนแดงเป็นเส้น
สะบัดหัวจนผมกระจายเต็มโซฟา มือแบมจิกหัวแน่น ปากพึมพำบ่นบางอย่างไม่เป็นภาษา
“เข้า ขะ เข้าใจไร อืออ
มันแปลกๆ” เสียงหวานครางระส่ำ แอ่นอกดุนดันเข้าหาผม ผมยิ้ม ลากลิ้นปาดยาวมาถึงสะดือ
ร่างบางเกร็งจัด สะดุ้งเฮือกจนตัวงอ ผมละมือที่บดคลึงยอดกุหลาบแล้วเลื่อนไปรั้งซิบกางเกงของแบมแบมออก
“มะ มาร์ค มาร์ค”
แบมร้องพลางส่ายหน้า
เขาดูสับสนมึนงงเหมือนยังไม่สร่างเมาดี มือจิกรั้งหัวผมไว้ให้ออกห่าง
แต่ตัวก็แอ่นโค้งขยับหาผมไม่หยุด
“จะทำให้เข้าใจไง” ผมกระซิบบอก ดึงข้อมือออกจากหนังหัว
แล้วดึงมาคล้องคอไว้ ก้มหัวลงต่ำจนชิดขอบชั้นในสีชมพูของอีกฝ่าย กดจูบผิวตรงบริเวณใต้สะดือเบาๆ
“ถ้าไม่ชอบก็บอก จะหยุดให้”
ผมกัดฟันพูดมันเสียงเบา แบมแบมไม่ตอบกลับใดๆ
เอาแต่เรียกชื่อผมวนไปวนมา ในขณะผมกำลังต่อสู้กับความอยากภายใน ที่สุดท้ายแล้ว
ความอยากก็ชนะขาด ผมอ้าปากกัดขอบชั้นในสีชมพู ยกเอวแบมแบมขึ้น ใช้ปากรั้งมันลงมากองไว้ตรงข้อเท้า
“หนาว หนาวนะ” แบมแบมร้องประท้วงเสียงอ้อแอ้
บีบหัวเข่าหลบซ่อนของสงวนที่ชูชันต่อหน้าผม
“เดี๋ยวก็ร้อน” ไม่รู้มารตัวไหนมันพูดออกไป
ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ของแบมแบมมันสวยมากๆ เนียนสะอาดไร้เส้นขนเหมือนของทารกแรกเกิด
ผู้ชายที่ไม่มีขนสักเส้น เนื้อตัวละเอียดละออนวลเนียนเหมือนกระเบื้องเคลือบ
ผมมองแล้วปวดหนึบไปทั้งตัว
บอกกับตัวเองว่าไม่ต้องไปคิดอะไรอีก แค่ทำให้เหมือนเมา แล้วหลับหูหลับตาตักตวงเอาสิ่งที่อยากมานานไปซะ
ให้ตายสิ ผมเลียปากตัวเองครั้งที่ร้อย
ท่าทางคงดูหื่นกระหายเหมือนคนโรคจิตที่กำลังห้ามใจไม่ให้ทำอะไรรุนแรงลงไป
ผมอยากอ่อนโยนกับแบมแบม อยากให้คำว่าร่วมรักมันเป็นไปตามธรรมชาติ
ไม่ใช่บังคับขัดขืน แต่ผมก็รู้ดี แบมแบมกำลังเมาและผมกำลังใช้โอกาสนี้เพื่อตัวเอง
“อ๊าาาาา” แบมครางเสียงหวาน บีบขาเข้าหากันอย่างตกใจ
เมื่ผมก้มลงครอบปากตรงกลางตัว ดูดรั้งรูดขึ้นลงอย่างเชื่องช้า
ชะโลมส่วนล่างของร่างบางจนชุ่มฉ่ำ เสียงร้องครางห้วงเหมือนจะขาดใจ ยามใดที่ผมละปากออก
แบมแบมก็จะจิกหนังหัวกดผมลงไปใหม่
ดึงทึ้งเส้นผมของผมอย่างบ้าคลั่ง
นิ้วมือของผมหายเข้าไปในร่างกายที่กำลังบิดเร่าและหอบสั่น
จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม
“เจ็บมั้ย” ผมหลุดปากถามทั้งที่ยังคาปาก
เหลือบตามองสบนัยน์์ตาหวานเยิ้มที่เริ่มเบะ คลอไปด้วยน้ำตา ไหล่บางสั่นเทา และเริ่มระเบิดร้องไห้โฮเหมือนเด็กน้อยใสซื่อที่กำลังจะโดนไอ้บ้ากามข่มขืน
ผมลนลาน ดึงมือออก
“อย่า ฮรือ อย่าไป”
“แบม”
“มากกว่านี้ เอามากกว่านี้!” แบมแบมกรีดร้องทั้งสะอื้น
มือเล็กข้างนึงกดหัวผมเข้าหาตัว มืออีกข้างอุดปากกลั้นสะอื้นฮรึกๆ ผมขมวดคิ้ว
ร่างกายเคร่งเครียดไปหมด ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ควรร้องไห้
“งั้นจะไม่หยุดแล้วนะ” แกล้งถาม แล้วกดลิ้นลากเลียไปถึงปลายยอดแดงสดที่มีน้ำสีขุ่นปริ่มซึม
ดูดกลืนขึ้นลงเป็นจังหวะจนปากร้อน แบมแบมผวาเฮือก ตัวบิดงอ พยักหน้าหงึกๆ
กระซิบพูดด้วยใบหน้าชวนชำเรา
“ทำๆเลย ทำเลย ทำแบม ฮรือ อืมมมมม”
จบประโยค แบมแบมกระตุกเฮือก แอ่นตัวเข้าหาผมและครางยาว น้ำรักมากมายก็ล้นทะลักออกมาจนเลอะเทอะ
ฉีดเลอะแก้มผมเป็นหย่อมๆ กลิ่นคาวกระจายคลุ้งกระตุ้นอารมณ์ดิบ
ผมยิ้ม คายของเหลวนั้นออกชโลมช่องทางสีกุหลาบ
ในขณะที่มือก็เลื่อนลงปลดเข็มขัด ถอดกางเกง ดึงชั้นในปาทิ้งข้างโซฟา
ดึงเอาสิ่งที่บวมเป่งจนพร้อมจะแตกทุกเมื่ออกมา แล้วจรดมันกับร่างนุ่มนิ่ม
จ่อตรงปากทาง ค่อยๆกดส่วนหัวเข้าไปอย่างอดทน
“อั่ก” แบมแบมร้องเสียงหลง สะดุ้งตาค้าง ขนาดของผมมันมากกว่านิ้วมือก่อนหน้า
สีหน้าจุกเจ็บของคนตัวเล็กทำให้ผมสงสาร ผมก้มมองส่วนที่เราเชื่อมต่อกันด้วยสายตาลำบากใจ
เลือดสีแดงค่อยๆปริซึมออกมาและย้อมโซฟาสีขาวให้แดงฉาน
ภายในมันคับแน่นจนขยับไม่ได้
ทุกครั้งที่ผมพยามจะขยับตัว เสียงร้องสะอื้นเป็นห้วงๆก็ดังแว่ว ความทรมานที่รอการปลดปล่อยกำลังทำลายผมทั้งเป็น
นี่เป็นครั้งแรก
เลือดเหล่านี้บอกกับผม
ร่างบอบบางที่ไม่เคยมีใครรุกล้ำ
เป็นผมคนแรกที่ได้มัน และจะไม่มีใครได้อีก
แบมแบมเป็นของผม
และผมจะทำให้มันสมบูรณ์
“ไปบนเตียงนะ” ผมก้มกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่าคนสัตว์ป่า
อีกฝ่ายไม่ได้พูดตอบ เอาแต่พยักหน้าแดงก่ำซ้ำๆ พึมพำโวยวายแล้วเกี่ยวขา กวัดคล้องเอวผมแน่น
กอดคอผมไว้เป็นที่พึ่งสุดท้าย ร่างกายผมยังอยู่ในนั้น
แค่แบมขยับเล็กน้อยผมก็แทบบ้า
ผมกัดฟัน โอบอุ้มร่างอีกฝ่ายขึ้นจากโซฟา
พาร่างเปล่าเปลือยเดินพุ่งไปที่ประตูห้องนอนที่เปิดอ้าอยู่อย่างรวดเร็ว
เตียงขนาดคิงไซส์สีแดงสดที่ตั้งตะหง่านกลางห้องเป็นสิ่งเดียวในสายตา
“จะทำให้แบมมีความสุข
มาร์คสัญญา”
พูดจบก็วางร่างในอ้อมอกลงบนเตียงนุ่ม กดกายขยับเข้าไปจนสุดทาง!!!
“อั่ก” แบมแบมสะดุ้ง
กระตุกร้องเบิกตาเหม่อลอยเมามาย สีหน้าเจ็บปวดน่าสงสาร
ร่างเล็กดิ้นปัดป่ายไปกับพื้นเตียงนุ่มนิ่ม
ผมครางคำรามเหมือนติดสัตว์
ก้มลงส่งจูบไปที่โพรงปากสีแดงสดอวบอิ่ม พร้อมกับขยับเอวตามจังหวะเนิบนาบๆ
ดึงออกมาเพียงครึ่งทาง เป็นแบมแบมที่ผวากอดตอบรับผม ครางหวานหวด ผมตื่นเต้นแทบบ้า
รู้สึกเสียววาบตั้งแต่ท้ายทอยจรดปลายนิ้ว กดเอวสวนกลับไปอย่างนุ่มนวลแต่ล้ำลึก
“อืม”
“อร่อยมั้ย”
ผมกระซิบถามพลางหัวเราะ แบมแบมจูบตอบอย่างว่าง่าย
เราต่างดื่มกินกันและกันอย่างหิวกระหาย คำว่าพอราวกับหายไปจากสมอง
ทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นสีเทา
มีเพียงกายเนื้อเท่านั้นที่เด่นชัดและหลอมรวมเราจนร้อนดุจไฟ
“เอาอีก เอาอีก”
เสียงพึมพำอ้อแอ้สั่งให้ผมขยับตัวเร็วขึ้น
แบมแบมกำลังเรียกร้องหาบางสิ่งที่เขาไม่คุ้นเคย
ในขณะที่ผมกำลังควบเอวอย่างระมัดระวัง
หวาดกลัวว่าความหิวของตัวเองจะทำร้ายอีกฝ่ายจนบาดเจ็บ
“ตรงนี้มั้ย
ชอบมั้ย” ผมถาม ยกขาเรียวพาดคอ กดตัวลึกขึ้นและเร็วขึ้น
“ชอบ ชอบ ชอบ ฮึก
ชอบบบบบ” แบมแบมหวีดร้อง กดหน้ากับหมอนใบใหญ่ ทั้งยิ้มทั้งสะอื้นอย่างสับสน
“แล้วชอบมาร์คมั้ย”
ถามทั้งที่เอวขยับไม่หยุด ไม่รู้ผีคตัวให้มันสั่งให้ผมหลุดปากออกไป
แต่ความอยากรู้มันพุ่งสูงพอๆกับอารมณ์ที่ขึ้นสูง
“อืออออ อ๊ะ อ๊ะ”
พั่บ พั่บ
แบมแบมไม่ตอบ
เขาดูจะไม่ได้ยินอะไรด้วยซ้ำ
“รักมาร์ครึเปล่า”
ผมถามย้ำอีก หยุดชะงักกะทันหันทั้งที่ปวดหนึบ ขมวดคิ้วหนัก
ดึงดันอยากฟังคำนั้นขึ้นมา “รักมั้ย”
“อย่าหยุด
อย่าหยุดสิ ฮรืออออ” ร่างเล็กร้องว่า ป่ายมือตีอกผมเหมือนเด็ก ผมกัดปากจนห้อเลือด
รวบข้อมือบางขึ้นสูง พลิกตัวแบมแบมให้หันหลัง
“พูดนะ”
“อืออ”
“ชอบ รัก หรือยังไง”
“ฮึก อืออ ทั้งหมด
ทั้งหมดเลย เข้ามา!!!”
อ่อ ก็แปลว่าทั้งชอบทั้งรักใช่มั้ย
ผมกระตุกยิ้มกว้าง เข้าข้างตัวเองครั้งใหญ่
สอดกายเข้าไปจากทางด้านหลัง แล้วเริ่มขยับรุนแรง หัวเตียงกระทบผนังดังครึ่กๆ
ยิ้มไปขยับตัวไปเหมือนคนบ้า ลูบไล้เนื้อตัวนวลเนียนสีสวย
ดูดเม้มทำรอยไปตามแผ่นหลัง กดย้ำตรงซอกคออย่างเอาแต่ใจ
เสียงของเหลวชื้นแฉะกับเสียงของหัวเตียงไม้ที่โยกคลอนไปตามแรงขยับดังกันวานในห้องที่มีเพียงเสียงคราง
กับเสียงหอบถี่เหมือนกำลังวิ่งมาราธอน
ความรู้สึกยามที่ตัวตนสัมผัสและถูกบีบรัดเสียดสีผนังเนื้อนุ่มชื้นกำลังฆ่าผมให้ละลายดุจเปลวเทียนสอดลิ้นหวาดไล้หยอกเย้ากันอย่างลึกซึ้ง
ในขณะที่ส่วนล่างเริ่มปวดหนึบใกล้ปลดปล่อย ผมหอบหนักจัด สั่นไปทั้งตัว แบมแบมก็ร้องครางกระเส่าไม่หยุดปานจะขาดใจ
ผมมีความสุขจนแทบบ้า ทนไม่ไหวก้มลงประคองใบหน้าหวานซึ้งของ ‘คนรักของเขา’
มาประกบจูบอย่างดูดดื่ม
“รักนะ”
ผมกระซิบไปโยกตัวไปอย่างยากลำบาก
“รักมาก”
พูดย้ำข้างหูราวกับจะหลอกหลอนให้อีกฝ่ายได้ยินและจดจำมันไปตลอดกาล
“รักมากจริงๆ”
“อือออออ” แบมแบมครางตอบผมเสียงหวาน
ลูกแมวน้อยกระตุกตัวบิดเกร็ง จิกนิ้วกับผ้าปูเตียงที่ยับยู่ยี่
ก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเลอะที่นอน
ในขณะที่ผมยังคงขยับโยกไปครู่หนึ่ง
พลิกร่างแบมแบมให้หมุนตัวมาเผชิญหน้ากับผมทั้งที่เรายังขยับเชื่อมกันไม่หยุด ผมจูบอีก
และจูบอีก จูบไปกอดไปไม่หยุด
กอดแรงจัดจนในที่สุด ความต้องการก็พุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด
ปลดปล่อยของเหลวร้อนให้ฉีดพล่านในตัวอีกฝ่ายจนเอ่อล้น ไหลเลอะตามเรียวขาและพื้นผ้า
ภาพเบลอขาว
สมองชาวาบ
รีดเค้นทุกหยาดหยดให้คนเบื้องล่างจนหมดสิ้น
ก่อนจะทิ้งตัวซบกับแผ่นอกสีน้ำผึ้งอย่างหมดเรี่ยวแรง หอบหายใจถี่ไหล่เนียนละมุนที่เต็มไปด้วยรอยรักนับไม่ถ้วน
“โคตรรัก จำไว้นะครับ”
“อืมมมมม”
“งั้นอีกรอบนะ?”
หลังจากอ่านฉากคัทกันเเล้ว
อย่าลืมกลับไปคอมเม้นท์ที่เว็บ Dek-D กันนะคะ ให้กำลังใจไรท์อาลัมพายที่เป็นคนเเต่งด้วย
ฉากตัททั้งหมดของ #ฟิคขังรักกักใจ ไรท์อาลัมพายเฉกเช่นกัน
ปล. ขอขอบคุณไรท์อาลัมพายอย่างสูงที่อุตส่าห์เเต่งฉากคัทให้เรา
#ไรท์
mtbl (ไรท์บอส)
สนุกค่ะอิอิ ได้รักกันสักที
ตอบลบ